ПОЙАНДОЗ

Тўйхона. Ҳамма келин-куёвларни кутаяпти. Уларнинг пойига узундан узун оқ матодан пойандоз тўшалган, йўлаклари гуллар ва шарлар билан безатилган. Ниҳоят келин-куёв келди. Ота хурсандчилигидан ўғлининг бўй бастини кўриб қувонди. Олдига пешвоз чиқди. Ҳалиги “махсус” йўлакда эди, пойандозга оёқ қўйишини билади, бирданига кимдир баланд овозда бақирди:
- Отахон четга ўтинг, келин-куёвлар учун полйандозни расво қилаяпсиз...у сиз учун эмас.

Ўша воқеадан сўнг ўзимнинг, ўғлимнинг, қизимнинг тўйи бўлса албатта пойандоз тўшаб, унга эса аввал ота-онам қадам ранжида қилишини истайман.

Меҳрини пойандоз қилган ота-оналарга боримизни пойандоз қилсак кам.